EN GÜZEL SÖZLER KAPILARDAN GEÇERKEN SÖYLENİR...

[suskun1]

Geçen gün, oturdum, saydım. Bir gün içinde kaç kapıdan geçip gittiğimi, kaç defa girip çıktığımı o kapılardan. Üşenmedim, saydım. Gününe göre, bazen elli, bazen yüz etti.
Kapıların hakkını vermek gerek. Kapılardan düşüne düşüne geçmek gerek. Kapılardan Besmeleyle geçmek gerek.
Güneşi gökten, çiçeği ağaçtan koparamazsın, ayıramazsın. İnsanın da kaderi kapılarda yazılı. Ha, unutmadan söyleyeyim. Bunlar bildiğiniz kapılar. Diğer kapıları da kalbinize sorun. Onları saymaya ne rakam yeter, ne de zaman.
Bir kapı kapanır, bir diğeri açılır.
Ve bir gün, dünya kapısı kapanıp ahiretin ilk kapısı açılır. Aldığımız vakitler geri verilecektir. O kapılardan geçerken sorulacaktır bunlar.
Hayat içinde ebedî bir hayat saklı.
Döner mi dersiniz bir gün o çekirdek ebedî bir ağaca? Dönüşür mü acaba o kum taneciği bir inciye?
Son nefes, belki de son şansıdır insanın. Onca kargaşası ve gürültüsü arasında hayatın, o kudsî kelimeyi söyleyebilecek mi dillerimiz? Kalbimizin ateşinde büyütüp beslediğimiz o kelimeyi, Kelime-i Şahadeti?
İşte söz, işte öz... İşte mesele bu...
Güneş nasıl düşerse aydın sulara ve yıldızlar nasıl düşerse suyu çekilmemiş kuyulara, bir ümittir işte... Gönlümüzün ebedî ümididir bu kelime işte...


Selim Gündüzalp

[KurbanAmca]

Paylaşım için teşekkürler suskun kardeş.